Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

En toen kwam er een grote olifant en die blies het verhaaltje uit

Beste lezers, Met de Goldbergvariaties van Bach op de achtergrond, schrijf ik nu de laatste blogpost over Contrapunt . Door het verhaal was ik wel benieuwd geworden naar het muzikale stuk van Bach waar heel veel emotie in zit. Iedere variatie, 30 in totaal, bracht weer iets anders naar boven met de aria's als perfecte inleiding en afsluiting. Buiten mijn comfortzone valt het boek zeker, maar het verhaal heeft me wel aangegrepen. Toen uiteindelijk bekend werd hoe de dochter is overleden, heb ik wel een traantje gelaten. De emoties van de moeder waren op een mooie manier verwoord en raakten me in mijn hart. Dit boek heeft mij geleerd hoe een zorgzame moeder eruit ziet. Een moeder die een goede relatie heeft met haar dochter. De relatie met mijn moeder is ook goed, maar het is ook mooi om het een keer vanuit een ander perspectief te zien. Om het te zien in het leven van een ander. Vanuit de ogen van een ander, in dit geval de moeder zelf. Het is iemand waar je veel van kunt leren....
Recente posts

Het thema

Beste lezers, Het is weer tijd voor een nieuwe update. Ik heb weer een kwart gelezen en moet nog 25% lezen. Het moment is bijna daar dat ik erachter kom wat er met de dochter is gebeurd. Maar eerst moeten we het hebben over het thema. Contrapunt  heeft meerdere thema's. De belangrijkste zijn 'moeder-dochterrelatie' en 'rouwproces'. Deze twee thema's zijn van invloed op elkaar. In het boek wordt namelijk het rouwproces van een moeder beschreven. Ze rouwt om het verlies van haar dochter. In het boek worden verschillende momenten van hun moeder-dochterrelatie aangehaald. In Contrapunt  wordt dat, zoals ik al in een eerdere post heb gezegd, gedaan door middel van herinneringen die gerelateerd zijn aan één van de variaties van Bach. Het rouwproces komt nog niet heel erg naar voren. Je weet wel dat de dochter is overleden, maar dat wordt nog niet uitgebreid behandeld. Ik weet nog niet eens hoe de dochter is omgekomen. Je merkt wel dat het om een rouwproces gaat om...

Als ik de auteur was...

Beste lezers, Zoals beloofd: een sneller update. Ik heb intussen al een aria en 15 variaties gelezen en begin steeds meer te wennen aan het genre. Daarnaast wordt het verhaal ook interessanter aangezien je de karakters steeds beter leert kennen en meer over hen te weten komt. Als ik de auteur was, had ik niet veel veranderd aan het verhaal. De balans tussen de herinnering en de bespreking van elke variatie is precies goed. De herinnering is wat langer dan de bespreking en dat spreekt mij erg aan. Zelf vind ik de uitleg van de variaties niet erg interessant, maar de herinneringen wel. Op die manier kom je namelijk steeds meer te weten over de personages. Eén ding van de karakters weet ik nog niet: de namen. Dat is het geheimzinnige aan het boek. Iedere keer wordt de hoofdpersoon 'de vrouw' of 'de moeder' genoemd. Haar dochter is gewoon 'de dochter' en haar zoon wordt 'de (kleine) jongen' of 'de zoon' genoemd. Dat was voor mij in het begin wel ...

Het genre en de identificatie

Beste lezers, Het is al een tijdje geleden dat ik wat gepost heb, maar ik heb eindelijk de tijd gevonden om een kwart van Contrapunt  te lezen. Het was in het begin even inkomen, puur omdat ik dit genre niet gewend ben. Ik moest even doorbijten, maar de eerste 8 hoofdstukken heb ik gelezen. Contrapunt  is een psychologische roman en dat is ook duidelijk te merken. De spanning in boeken die ik normaal gesproken gewend ben, kom je hier niet tegen. Het gaat duidelijk over het rouwproces van de moeder. Hoewel nog niet naar voren komt wat er met de dochter is gebeurd, merk je wel dat het verhaal draait om de moeder-dochter relatie. Iedere herinnering draait namelijk om de band van de vrouw met haar dochter. De gevoelens die de vrouw heeft, komen nadrukkelijk aan bod. Zo merk je dat ze moeite heeft met het feit dat haar dochter opgroeit en ook dingen buitenshuis onderneemt. Als ze bijvoorbeeld naar de dansles van haar dochter kijkt, verwoordt Anna Enquist het op een herkenbare, m...

Een stapje buiten mijn comfortzone: mijn verwachting van Contrapunt van Anna Enquist

Beste lezers, Binnenkort begin ik weer aan een nieuw boek en dat kan ik natuurlijk niet doen zonder er een blogpost over te schrijven. Net zoals voorgaande keren zal ik elke keer een update plaatsen als ik een kwart van het boek heb gelezen, maar we beginnen natuurlijk met mijn verwachtingen van dit boek. Deze keer is het de beurt aan Contrapunt   van Anna Enquist, volgens veel mensen een pareltje uit de Nederlandse literatuur. Ondanks dat ze een redelijk bekende Nederlandse auteur is, heb ik haar naam nog nooit horen vallen totdat ik de tip kreeg dit boek te gaan lezen. Dit boek valt een beetje buiten mijn comfortzone. Normaal lees ik spannende boeken of boeken waarin wordt verteld over gebeurtenissen in een compleet nieuwe wereld (denk aan Harry Potter en Vuur en As). Contrapunt valt hier volledig buiten, maar dat betekent niet dat ik het niet leuk, mooi of interessant ga vinden. Voor mij is een andere insteek ook een keer leuk en ik ben daarom ook erg benieuwd naar dit boek...